Fietsbeleid kwam in ‘Kortrijk spreekt’ naar voren als dé prioriteit voor de Kortrijkzaan. Als we kijken naar het beleid en het plan dat voorligt, dan zien we die ambitie niet.  Volgens Groen mag er meer ingezet worden op de prioriteit die de Kortrijkzaan zelf naar voor heeft geschoven. Dit plan leest als een catalogus aan opties. Het ontbreekt echter aan een realistische timing en een duidelijk budget. Het leest dus als een promotieplan en niet als een werkplan. Dat vinden wij ontgoochelend. Veel zaken werden in het klimaat-fietsatelier ook als minder belangrijk aangegeven (fietsherstelzuilen, hippe fietspompen,…). Wij delen die mening. Toch komt die spielerei sterk naar voren in het plan. We missen de grote keuze om vooral infrastructureel stappen vooruit te zetten. Daarnaast voelt het plan ook aan als een plan van één schepen. Waar zijn de verbindingen met toerisme (recreatief fietsen) of tewerkstelling en economie (woon-werk verkeer)? Sommige verbindingen worden kort aangehaald, maar niets is echt uitgewerkt. Het meest fundamentele probleem van dit plan is het gebrek aan kader. Voor Groen is een fietsbeleid onderdeel van een globale mobiliteitsvisie. Het vorige mobiliteitsplan was een autoplan met een marginale rol voor de fiets. Het kan onmogelijk de basis vormen voor de absolute prioriteit van de stad. Voor Groen moet een mobiliteitsplan de verschillende mobiliteitsmodi (fiets, openbaar vervoer en privévervoer) verzoenen, afstemmen en in volgorde plaatsen. Daaruit moet dan ook een nieuw circulatieplan volgen. Uit zo’n nieuw circulatieplan moet dan ook die nieuwe prioriteit spreken. Helaas, dit plan kan de belangrijkste ambitie niet waarmaken. De uitwerking van het financieel luik van het plan zegt eigenlijk alles. Het kleine tabelletje met de 11.000.000 euro. Dat liedje horen we al 3 jaar, op het terrein zien we heel erg weinig. Maar dat zal de volgende drie jaar misschien veranderen. Het is volgens ons tijd voor een duidelijke inspannigs- en resultaatsverbintenis. Samengevat: dit plan is een gemiste kans om ook de andere levensdomeinen waar onze stad beleid rond ontwikkelt te doordrenken van de fiets. Het is een gemiste kans om de mobiliteit als geheel te verbeteren in plaats van de fiets te isoleren. Het is een gemiste kans om de grote infrastructurele stap vooruit te zetten.